ملکوتیان

... مرغ باغ ملکوتم

ملکوتیان

... مرغ باغ ملکوتم

ملکوتیان

یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ...
اگر بگیری دست هایم را،
همه چیز،
از دست هایت شروع می شود...
حتی عشق!

+ دست خدا بالاتر از همه ی دست هاست فتح/ 10

طبقه بندی موضوعی

۳ مطلب با موضوع «سیره معصومین» ثبت شده است

کعبه از نام علی باز پلی زد به بهشت

چه مراعات نظیریست...

                                          علی...

                                                 کعبه...     

                                                       بهشت!

حسن خلق محبوبترین و ارزشمندترین عمل نزد خدا پس از واجبات الهی است.

  خوشخویی، بر اساس روایات، نه تنها سبب نشاط زندگی فردی و اجتماعی وموجب آبادانی دیار و

فزونی روزی و محبوبیت است ،بلکه موجب نجات آدمی و آمرزش گناهان او و زمینه قرب به پیامبر صل الله علیه و

آله وسلم در روز قیامت و بهره مندی از شفاعت آن بزرگوار است.

  حسن خلق در فرهنگ اسلام از رحمت الهی ریشه میگیرد که خدای مهربان با معرفی پیامبر اکرم صل الله

علیه و آله وسلم به عنوان الگوی برتر حسن خلق ، خطاب به آن گرامی می فرماید: به سبب لطف و رحمت

خدا بود که با آنان نرم خویی و مهربانی کردی و اگر درشتخوی و سخت دل بودی ،قطعا از گرد توپراکنده شده

بودند.

  حسن خلق ،که از فضایل نفسانی است ،با لبخندها و خوشرویی های ظاهری و تصنعی که برای جلب

منافع مادی است تفاوت دارد.

مباحث این بخش در سه محدوده کلی : خوشرویی،خوش گویی و خوش رفتاری دسته بندی شده  که      

امام صادق(ع)  این سه را محدوده حسن خلق  دانسته است.

در اینجا به روایاتی که ارزش ، آثار و پاداش خوش خویی و نیز پیام بد خویی  را مطرح کرده اند اشاره می شود و

بیشتر به احادیثی توجه شده که خوش خویی صنفی را مد نظر قرار داده اند:

ارزش حسن خلق

   رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم  فرمودند :در ترازوی عمل آدمی در روز قیامت ، چیزی برتر از حسن

خلق نهاده نمیشود؛ نیز فرمودند :در ترازوی عمل چیزی سنگین تر از  خلق نیکو نیست.

  امام صادق (ع)فرمود : مومن ،پس از واجبات ، عملی نیکوتر از خوش رفتاری با مردم ، بر خدا عرضه نکرده

است.

آثار خوشرویی

امام صادق (ع)فرمود :نیکی وخوش خویی سرزمین را آباد می کنند و عمر آدمی را می افزاید ؛

همچنین  فرمود: خوشرویی بر روزی می افزاید ؛ نیز فرمودند: خوشرویی باعث جلب دوستی می شود.

 پاداش خوشخویی

1 .   قرب الهی؛

 امیر المومنان (ع)فرمود : هیچ چیز همانند خوش اخلاقی موجب قرب الهی نمی شود..

  از رسول خدا پرسیدند ، بیشترین چیزی که موجب ورود به بهشت می گردد چیست ؟

فرمود: تقوای الهی و خوش اخلاقی .

2 .  قرب به پیامبرصلی  الله علیه و آله وسلم ؛

رسول خدا فرمود: نزدیک ترین شما به من و بهره مندترین شما  از شفاعت من در روز قیامت ،  راستگو ترین،

امانت دارترین، خوش اخلاق ترین و نزدیک ترین شما به مردم است

 3 . پوشش گناهان ؛

امام صادق فرمود : چهار چیز است که در هر کس باشد سبب باز داشتن او از گناه  و کامل شدن ایمانش

می شود.

 4 . دستیابی به پاداش نماز و روزه

  رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم فرمود : انسان مؤمن با حسن خلق خویش ب درجه روزه دار شب

زنده دار می شود.

  آثار بدخویی

   رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم  فرمود : بد اخلاق، خود را به سختی می اندازد.

  امیر المومنان فرمود: خانواده فرد بد اخلاق از او خسته و بیزار می شوند؛ همچنین فرمود: روزی فرد

بداخلاق تنگ می شود.

  رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم فرمود: بداخلاقی عمل را تباه می کند، چنان که سرکه عسل را

تباه میکند

  به رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم گفته شد: فلان زن روزها روزه می گیرد و شب ها را به عبادت می پردازد؛

ولی بد اخلاق است و همسایگانش را با زبان می ازارد .  فرمود: در او خیری نیست . او اهل آتش است

 

 منبع : کتاب مفاتیح الحیات ، حضرت آیت الله جوادی آملی ، ص 333 تا336

 

مریم نوریزاده

توصیف پیامبر رحمت در کلام مولا علی( علیهما السلام)
امام علی علیه السلام فرمود : او خاتم پیامبران است. بخشنده ترین مردم بود، سعه صدرش از همه بیشتر (پرحوصله ترین مردم) و راستگوترین و پایبندترین آنان به عهد و پیمان. از همه نرمخوتر بود و رفتارش بزرگوارانه تر. هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را وصف کند، می گفت: نظیر او را در گذشته و حال ندیده ام

امام علی علیه السلام : وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، أَجوَدُ النّاسِ کَفّا و َاَرحَبُ النّاسِ صَدرا و َأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً و َأَوفَی النّاسِ ذِمَّةً و َأَلیَنُهُم عَریکَةً وَ أَکرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَدیهَةً هابَهُ و َمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ و َلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج16، ص190

مریم نوریزاده